Tom 1 "Odrzucenie" - Wasze opinie

[Kri]

W każdym razie chodzi mi o pewien kredyt zaufania, jakim się obdarza książkę, przyjęcie konwencji, którą nam autor komunikuje. Poza tym może ja jestem całkowicie ślepa(...) ale dla mnie warsztat Eo jest porządny. Nie są to fajerwerki, ale nie jest to dno. Co do gatunku - pisałam, jak odbieram BL. Nie wiem, czy dotrwałaś do końca, dlatego nie wiem, o czym dokładnie mówisz, gdy mówisz o zawartości wątków m/m w Lalkarzu.

Mój kredyt zaufania polega na tym, że książkę kupiłam. Kupiłam dlatego, że z pewnych względów jest dopasowana do mnie, a nie ja do niej (gatunek, tematyka). Miałam pewne oczekiwania, a skoro nie zostały zaspokojone (jakkolwiek to brzmi ) to czuję pewnego rodzaju rozczarowanie.
Dla mnie warsztat Eo kuleje, ale to wyłącznie moje zdanie. Owszem, nie jest to dno, ale wymaga pracy, pracy i jeszcze raz pracy. Co do wątków BL - jest ich zdecydowanie za mało jak na powieść BL w moim odczuciu, ale widzę po komentarzach, że nie tylko w moim ;P

Widzę, że w pewnym momencie się nie zgodzimy, a szkoda. Komentarze mnie trochę zaskoczyły, ponieważ naprawdę uważam, że Lalkarz jest dobry, i miałam takie uczucie przez większość książki; nawet mnie z jej powodu nosiło . Jest to dla mnie takim zaskoczeniem, dlatego że zazwyczaj mój gust pokrywa się z większością albo przynajmniej z jakąś grupą odbiorców. Mam nadzieję, że komuś innemu także spodoba się książka, wtedy może będzie mógł coś jeszcze wymyśleć oprócz moich kulawych prób .

Pytanie: schemat czy wzorzec? Czy schemat jest dla Ciebie jednoznacznie nacechowany negatywnie?

To zależy do czego schemat się odnosi. Niektóre schematy uważam za przydatne choćby schemat w konstruowaniu fabuły, inne nie świadczą dobrze o powieści, typu powielanie utartych motywów. Heh, w końcu ile można czytać o bohaterze, który jest sierotą wychowywaną przez dziadka / babcię / wujka / ciotkę / księdza proboszcza, wyklętym przez otoczenie, który szuka swojej drogi, w międzyczasie okazuje się wybrańcem i ma tak zwany „niezwykły talent do pakowania się w kłopoty”.? ;P

To wszystko zależy, jak zostanie temat zrobiony. Tak na pierwszy "rzut oka", książki, które naprawdę lubię, a które pasują mi do tego schematu, jest na przykład Rothfuss ze swoim "Imieniem wiatru" lub Hobb z niezniszczalnym Bastardem (i znalazło by się więcej). Właściwie chyba można nazwać ten "schemat" swoistym tropem w literaturze fantastycznej (i nie tylko). Nie wiem, czasem mnie także irytują niektóre rzeczy, szczególnie gdy są wyolbrzymione - np. gdy główny bohater jest sierotą i z tego powodu wiecznie się nad sobą użala, ale w Lalkarzu tego nie było. Wszystko było dla mnie... normalne, swojskie. Jestem ciekawa, czy to kwestia gustu, czy może coś za tym stoi.
Co do oczekiwań - ja właściwie nie lubię oczekiwać niczego po książce. Jeśli jest napisane, że to fantasy, to znaczy, że występują tam elementy fantasy (a jakie dokładnie i w jaki sposób opisane...), jeśli romans, to znaczy, że występują tam elementy romansu. Niczego nie lubię zakładać z góry, może dlatego dużo rzeczy witam z otwartymi ramionami. Ideałem pewnie byłoby dostosowanie fenomenologicznej metody do krytyki, ale do tego jeszcze daleeeeeeeeeka droga . Taka mała dygresja: kiedy pisałam o dostosowywaniu się, ciągle nachalnie na myśl przychodziło mi "Fiasko" Lema . Ach, te bolesne, ale jakże drogocenne wspomnienia... Czytałaś może? Swoją drogą bardzo dobra książka, tylko że trudna (jak ktoś napisze, że nie, to... to się myli, i tyle ).